Yvonne van de Staaij (1940) studeerde eerst Russisch. Het verlangen om ooit al die prachtige poëzie in het Russisch te kunnen lezen gaf voldoende energie om zich definitief met deze taal en cultuur te verbinden. Later kwamen daar de gedichten bij uit de Franse literatuur, die haar inspireerden om Frans te gaan studeren en op de Vrije School lerares te worden. Tenslotte groeide ook de waardering voor de Nederlandse dichtkunst, met name voor M.Vasalis (1909-1998), het dichterspseudoniem van Margaretha Leenmans.
"Kersvers moet je in het leven staan", vond Vasalis. Uit de biografie die Maaike Meijer over haar schreef , blijkt hoe hevig en diep Vasalis voelde en leefde.
Ze wilde alles "echt" hebben en "vers”. "Kers-vers" schrijft ze zelf geregeld. En zo moesten ook haar gedichten zijn. Vers als het leven zelf. Haar gedichten, haar autobiografische schetsen, haar overwegingen over het leven en het schrijven: ze zijn allemaal even boeiend, helder,ongeposeerd en intelligent. Bovendien had ze een groot talent voor vriendschap. Die heeft ze met haar vier verschenen bundels zonder twijfel met haar lezers gesloten. Haar levenshouding is zo inspirerend, zo puur, zo hartelijk ook. Je kan dan ook troost bij haar vinden en herkenning in tijden van verdriet. En de mooiste natuurbeschrijvingen meebeleven toen ze in Zuid-Afrika woonde.
Ze weet het kleine te raken, te verwoorden, te beleven en te zien. Haar oeuvre is een ontdekkingsreis naar wat ons allen bindt: Het leven zelf. |
 |
